خداوندا بر من ببخشاي و در ديوان عمل لغزشهاي مرا ناديده بگير. تو بهتر از من ميداني که چه کرده ام و چه گفته ام و آنچه را که گذشت روزگار از خاطر و پرده فراموشي پنهانش را که داشته است به حساب من مگذار.
خداوندا همي خواهم اگر تسليم هواي نفس شوم و بار ديگر توبه خويش بشکنم تو همچنان بار ديگر قلم بخشايش بر ناشايستگي هاي من فرو کشي و بار ديگر پوزش مرا بپذيري .
الهي از نويدهاي پنهاني که به شهوت خويش داده ام و بدين نويدها خرسند و آرامش خواسته ام .
.
+ نوشته شده در شنبه دهم فروردین ۱۳۸۷ ساعت 16:42 توسط افسانه
|