خلقت آدم از نگاه علی(ع)
پس پاک خدای با عظمت،از زمین گونه گون طبیعت خاکی فراهم کرد،از
زمین نرم ناهموار وازشیرین انواز نمکزار.بر آن خاک،آبریخت تا پاک شد
وباتری محبتاش بیامیخت تا چسبناک شد.پس صورتی از آن پدید آورد با اندام
های بایسته،وعضوهای جدا وبه یکدیگر پیوسته.آن رابخشکانید تا یک لخت شد وزمانی اش بداشت تا سخت شد،چنانکه اگر بادی به آن وزید بانگش به گوش می رسید پس از دم خود در آن دمید تا به صورت انسانی گردید:خداوند ذهن ها،که آن ذهنها رابه کارگیردواندیشه ای که تصرف اورابپذیرد.با دست و پایی در خدمت او واعضایی در اختیار و قدرت او.با دانشی که بدان حق را از باطل جدا کردند داند و مزه ها ورنگها وبوی ها ودیگر چیزها را شناختن تواند.پس از فرشتگان خواست تا آن چه در عهده دارند ادا کنند و عهدی را که پذیرفته اند وفا کنند. سجده او را از بن دندان بپذیرند،خود را خوار واو را بزرگ گیرند وفرمود:
"آدم را سجده کنید ای فرشتگان!فرشتگان به سجده افتادند جز شیطان"که دیده معرفتش از رشک تیره شدوبدبختی براو چیره،خلقت آتش راارجمند شمردوبزرگ مقداروآفریده ی از خاک را پست وخوار،پس خدایش مهلت بخشید که خشم را سزاوار بود وکامل شدن بلا وآزمایش را در خوروبکار،ووفای به وعده را چه کسی کند چون پروردگار!وپروردگار فرمود:همانا تو از وا پس افکندگانی که تا رسیدن رستاخیز بمانی.
تسنیم یعنی تشنه ای که با سیراب شدن از چشمه های نور و یقین به معرفت الهی میرسد